با توجه به آمار بالای تلفات در اثر حوادث آسانسور و تلاش برای اجرای قانون استاندارد سازی، از سال ۱۳۸۳ استاندارد سازی آسانسورها تبدیل به قانونی اجباری شده است و آسانسورهایی که دارای تأییدیه استاندارد نیستند، قابل بهره برداری نمی‌باشند و نباید مورد استفاده قرار بگیرند. با بررسی آمارهای منتشر شده می‌توان دریافت که پس از اجرای این قانون، با وجود افزایش تعداد ساختمان‌های دارای آسانسور، حوادث و تلفات هنگام استفاده از آسانسور بسیار کاهش پیدا کرده است که نشان از اهمیت بالا و فایده اجرای این قانون دارد.
در جهت اجرای این قانون، مالک یا کارفرمای ساختمان، پست از نصب آسانسور جهت راه اندازی آن و دریافت مجوز پایان کار از شهرداری، باید نسبت به اخذ استاندارد اولیه آسانسور اقدام نماید که این تأییدیه پس از بازرسی‌ها و رفع مشکلات آسانسور صادر می‌گردد. نکته مهم در این زمینه این موضوع است که این استاندارد اولیه صادر شده برای آسانسور، دارای تاریخ انقضای یک ساله پس از انجام بازرسی است و برای اطمینان از سالم ماندن و استاندارد بودن آسانسور، علاوه بر انجام بازرسی‌های دوره‌ای، باید نسبت به انجام بازرسی‌های ادواری استاندارد نیز اقدام شود.
در صورت عدم انجام این بازرسی‌ها و منقضی شدن تأییدیه استاندارد آسانسور، در صورت بروز حادثه برای آسانسور ساختمان، مسئولیت و وظیفه جبران خسارات جانی و مالی آن بر عهده مدیران و یا مالکان ساختمان خواهد بود. شرکت‌های خدماتی آسانسور هم می‌توانند با اطلاع از وضعیت آسانسور، به جای مدیران و مالکان ساختمان نسبت به درخواست بازرسی‌های دوره‌ای آسانسور اقدام کنند.
